71 en 73 zijn ze inmiddels, maar het blijven broertjes. Frank en René Groothof spelen voor het eerst sinds lange tijd weer samen in een voorstelling, een vrolijke show vol onderling gemopper, geruzie met een uitbundige finale.

De 7+voorstelling Circus Charms is gebaseerd op de kinderverhalen en –gedichten van de Russische, absurdistische schrijver Daniil Charms. Charms (1905-1942) was onderdeel van de bloeitijd van de Leningradse avant-garde in de eerste jaren van de Sovjet Unie. Nadat Stalin de kunstpolitiek omgooide raakte hij, net als vele collega’s, in het ongerede. Na een verbanning naar Koersk schrijf hij alleen nog, met veel succes, voor kinderen. (Een deel van dat werk is te lezen in de onvolprezen bundel Bij mij op de maan, briljant vertaald door Robbert-Jan Henkes)

In Circus Charms is Frank Groothof is Kolka de circusdirecteur. Met een hoge hoed en een lange jas is hij de baas over dressuurpaarden, trapezeartiesten, een sterke man en het achtkoppig ensemble Seasession, dat muziek speelt van tijdgenoten van Charms, onder andere Alexander Mosolov en Alexei Deshevov. Maar wat zit er nou voor een vervelende man in het publiek er de hele tijd doorheen te praten?

Dat is René Groothof, die als Petka zo graag mee wil doen met het circus, maar helaas niets kan. Kolka wil van hem af, maar Petka verzint steeds iets nieuws. De voorstelling draait zo om de confrontaties tussen de rechtlijnige en chagerijnige Kolka en de vrolijk naïeve interventies van Petka. De confrontaties gebeuren nu eens met de van logica gespeende dialoogjes van Charms, dan weer met rake slapstick – de twee zeventigers zijn nog opmerkelijk soepel.

De dynamiek is bekend van Bert en Ernie of de dikke en de dunne, en met de uitgebeende taal van Charms weten de Groothofs ook naar Beckett te verwijzen. De muziek schettert en bonkt en klinkt verbazend modern en het toneel ziet er feestelijk vol uit (decor en kostuums zijn van Lynne Leegte), met circusslingers waar ook sokken tussen hangen en veel glitters en bij elkaar verzamelde accesoires voor de muzikanten. Sjeng Schupp maakte mooie animaties die hij live veejayt op de muziek.

Tegen het eind wordt de setting van het circus verlaten voor een tocht per vliegtuig naar Brazilië. Dat wordt ook de inzet van deze voorstelling helder. Charms’ absurdisme is niet nihilistisch, maar een afwijzen van de regels van het alledaagse, ten faveure van de fantasie.
De speelsheid van de broertjes Groothof is daarop een mooie aanvulling.

Circus Charms van Frank en René Groothof met Ensemble Seasession. Gezien 26/9/20 in De Krakeling. Oa nog te zien in het Muziekgebouw aan het IJ (18/10) en CC Amstel (29/11) www.allesvoordekunsten.nl